Η αληθεια ειναι οτι το ρολοι θα αργησει να λειτουργησει ξανα, κι αυτο, γιατι θα αργησω και εγω νιωσω ξανα οπως τοτε, τοτε διπλα σου. Αυτος ο μηνας, ενας μηνας και κατι, ηταν πραγματικα ο πιο ευτυχισμενος μηνας ολης μου της ζωης. Δεν μου ελειπε τιποτα απολυτως, τοτε, διπλα σου. Ειχα εσενα, ειχα φιλους, αυτοπεποιθηση, υγεια και δυναμη. Ξυπναγα και κοιμομουν με τη σκεψη σου. Ηθελα να κοιμαμαι λιγο για να περναω περισσοτερο χρονο μαζι σου. Ηθελα να μεινω στην πραγματικοτητα σου για παντα.
Δεν ξερω που εισαι τωρα πια... Μακρια μου, παντως, κι ολα δειχνουν αλλιωτικα, δυσκολα. Ακομα αναρωτιεμαι, αληθεια μ'αγαπουσες; Αληθεια τα εννοουσες ολα αυτα; Αυτο που εζησα ηταν αληθινο ή πολυ καλο για να 'ναι αληθινο; Ημουν ενα "υποκαταστατο" του Κωνσταντινου? Μου λειπει, Ε! Μου λειπεις πολυ και εγω ακομα περιμενω να γυρισεις. Παντα θα περιμενω, οποτεδηποτε θα σε δεχτω. Ξερω, ξερω... Δε με σκεφτεσαι πια. Δε ρωτας για μενα. Εχεις κατι να θυμασαι ή μονο τα ψεματα σου εμειναν; Θυμασαι κατι απ τα φιλια μας; Τις στιγμες μας...; Ενα ψεμα ηταν ολο αυτο με σενα. Μια προσπαθεια να ξεγελασεις τον εαυτο σου εσυ, μια λανθασμενη εντυπωση οτι αλλαξε η ζωη μου. Μου εδωσες φτερα, μα μου τα πηρες και πισω. Ηρθες ξαφνικα οταν κανεις δεν ηταν εκει. Ηρθες για μενα. Κοντα σου εμαθα πολλα. Φευγοντας, μου 'μαθες πολλα περισσοτερα. Εμαθα πως ειναι να πληγωνεσαι, εμαθα ποσο ανιαρη ειναι η ζωη μου χωρις εσενα, χωρις εσενα να μου χαμογελας. Τωρα πια μεινανε μοναχα οι αναμνησεις. Αναμνησεις... Τι να τις κανω; Να θυμαμαι το ονειρο; Ο εφιαλτης με ξυπνησε.
Ακομα σε κυνηγαω νωερα. Ισως δεν ημουν κι εγω ο,τι ονειρευτηκες. Φταιω;
Αν θελησεις να επιστρεψεις, θα 'μαι δω. Ιδιος, αλλα λιγο πιο σκληρος.
Να προσεχεις!
